bazen baş ağrılarımın beynimdeki doğum sancıları olduğunu düşünüyorum, demişti ya artiz niçe efendi, hani bir yıldız kayar ya birden, işte öyle bir şey.
ve herkes bienalde: "insan neyle yaşar?"
asıl soru şu olmalıydı: "insan neyle yaşamaz?"
tüketim toplumu tespitinin üstünden yıllar geçti, altından kim bilir neler. israf toplumuna hoş geldiniz. insanın kendi kendini israf edecek kadar müsrif olduğu o güzel topluma.
toplumu sevmedim hiçbir zaman, babasını da sevmezdim.
toplumun öğrettiklerinden iyi bir şey çıkmadı ki hiç, neresinden sevsem elimde kalır.
çünkü inanç yitirilen bir şeydir.
kaybolmak ve kaybetmek... işte bunu öğretirler durmadan.
ve hiç de durmazlar.
tak bakalım kulaklığı, ne çalıyorsa bahtına.
ve ben şarkımdan vazgeçmek istemiyorum oysa.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder