bir

kitabı açtım.
ilk sayfasında "heyecan en güzeli" yazıyordu. kurşun kalemle.
entel kelimesini oldum olası kavgada düşmanıma söylemem de kitap epey ilgimi çekti.
hoş (hoş?), ne kavgam ne düşmanım var. varsa da haberim yok.
kendimle barışık olmak istiyorum her daim. dün de şöyle bir diyalog geçiverdi birden içimden:

"deli misin" dedim, "deli miyim" dedi.
"soruya soruyla karşılık verme" dedim, "benim cevabım karşılıksız" dedi.
ben ona "ne" dedim, o bana "ne" dedi.

hehehe. neşelendim işte, kendi kendime.
daha kıymetlisi varsa parmak kaldırsın.

yardıma ihtiyacım olduğu anlaşılmış ki, terk etme kararındayken bir haber geldi. ünite destek birimi geliyormuş yanıma yakında. işte bu iyi hissettirdi. sevmediğim işleri o alsın üstümden, ben de bu durumun altından kalkayım.

hayırlısı, diyorum.

küçük kurşun askerimi göreceğim birkaç gün, büyük planları var 1 yıl sonraya dair. benim bildiğim planın dibi tutar. umarım onunki bulgur planı olmaz. zaten sade sever o. canım.

dünden beri bir kıpırdanma var içimde.
valla romantaktak! bomba bomba tak tak!
tşekkürler pergeller, teşekkürler matkaplar!