27 Kasım 2009 Cuma

bir

epeydir sessizdim. böyle, tuhaf bir şekilde.

hani geyik yapmak istersin de tadı olmaz, hani bir yıldız kaymaz ya birden. işte öyle bir şey.

evet: istifa ettim.
hiç kolay olmadı.

baştan kabullenin: her ayrılık zordur efendiler.

sonra komtan kardeşimi kıbrıs'a götürdüm. gitmişken de birkaç gün kafa dinleyeyim dedim. kafa dediğin şey de nasıl dinleniyorsa artık, öyle.

hayatımda ilk kez kumar oynadım. tabii ki kaybettim.
ama o kadar içkiyi o kadar ucuza almak çok zevkliydi. teselli ödülü kıprıs'ın olsun, bana ne.

sonra, telefonum çok çaldı. ayrılanın arayanı çok mu oluyor, ne.
işe gider gibi evden çıkıp dışarıda epey vakit harcadım. harcamak yerine geçirmek fiili de kullanılabilirmiş bak burada. niye edilgense artık deminki cümle, bilemedim.

hem kafamda bir şeyler var, güzel şeyler. hem freelance yaşamak istiyorum bir süre. yaşamak kısmı becerilecek gibi değil de çalışmak kısmı cici kısfmet işte.

sonra...

ne boktan bir metin bu be. of.
söylenmesine gerek yok, gayet farkındayım.

dönüşüm kurdeşen oldu.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder