10 Kasım 2009 Salı

bir

birinin ayrılacağını beyan etmesi ne acayip.
tekrar düşünmesi için zaman tanınması.

çok sevmenin her zaman işe yaramaması ya da yetmemesi işte, her neyse. ne.

gidiyorum ey okur.
düşünüp taşınmakla kalmadım işte, kendime taşınıyorum.

uzun uzadıya fenalaşmayacağım şimdi, zaten gitmeler tam bana göre.

pazar günü de zor asteğmen'e kız istemeye gittiydik, öfspor. neyse ki hanım kızımız muradına erdi de komtan da neşelendi. pazar sabahı gidiyor kıbrıs'a. 9 ay daha. doğum sancısı mıdır nedir mübarek.

30 yaşındayım ve şu cümleyi kurabiliyorum: "hayatta en kıymetli şey, kendimim, benim." şimdi bir ton ıvır zıvır, sessiz çığlık, sorgulu sual falan da... eh be. bu bana lazım işte.

ben kendime lazımım.
sonra sana.
sonra size.
sonra onlara.

ağva...
niyeyse, işte oraya.

başka hiç.
başka kapalı.

dinlenmek falan değil.
ben olmak için.

benim için: biraz değil, tam ben.

lütfen!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder